Φορολογία Ατομικών Συνταξιοδοτικών Προγραμμάτων

Τα τελευταία χρόνια παρουσιάζεται μία αυξητική τάση από ιδιώτες και επιχειρήσεις να προβαίνουν στη σύναψη ιδιωτικών συνταξιοδοτικών προγραμμάτων. Οι ιδιώτες αποβλέπουν στη δημιουργία ενός εφάπαξ ποσού ή περιοδικών παροχών, ανεξάρτητα από τον κρατικό τους φορέα προκειμένου να ενισχύσουν τη σύνταξη τους. Οι επιχειρήσεις επιδιώκουν να αυξήσουν τα κίνητρα προσέλκυσης και ανταμοιβής προς τα στελέχη τους και παράλληλα να αυξήσουν τα καθαρά τους κέρδη εκμεταλλευόμενοι τις φοροαπαλλαγές που προβλέπονται.

Έτσι λοιπόν, ένα θέμα που εξετάζουν σοβαρά τόσο ιδιώτες όσο και επιχειρήσεις είναι η Φορολογία Ατομικών Συνταξιοδοτικών Προγραμμάτων. Πρόκειται για δύο ειδικές περιπτώσεις τις οποίες θα εξετάσουμε ξεχωριστά διότι αντιμετωπίζονται διαφορετικά από το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο. Ωστόσο και στις δύο περιπτώσεις ο στόχος των ασφαλισμένων είναι η μεγιστοποίηση του οικονομικού οφέλους μέσω της επίτευξης του καλύτερου δυνατού καθαρού κέρδους.

Φορολογία Ατομικών Συνταξιοδοτικών Προγραμμάτων

Υπάρχουν δύο τύποι ατομικών συνταξιοδοτικών προγραμμάτων: Αυτά που εξασφαλίζουν εγγυημένη απόδοση και εκείνα που παρέχουν υπεραπόδοση επενδύσεων. Στην πρώτη περίπτωση η σύνταξη που καταβάλλεται στη λήξη είτε με τη μορφή εφάπαξ είτε με τη μορφή περιοδικών παροχών δεν υπόκειται σε φορολόγηση. Αντίθετα στη δεύτερη περίπτωση που επιτυγχάνεται υπεραπόδοση επενδύσεων των μαθηματικών αποθεμάτων, παρακρατείται φόρος με συντελεστή 10%. Πέραν τούτου δεν υπάρχει άλλη φορολογική επιβάρυνση του ποσού που θα λάβουν οι ασφαλισμένοι, είτε αυτό καταβληθεί εφάπαξ είτε με τη μορφή σύνταξης.

Όπως λοιπόν προκύπτει, όσοι αποφασίζουν να προχωρήσουν στη σύναψη ασφαλιστηρίου συμβολαίου θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί με τον τύπο του προγράμματος που θα επιλέξουν, αφού για τα συνταξιοδοτικά προγράμματα τα οποία είναι συνδεδεμένα με επενδύσεις και υπόσχονται υπεραποδόσεις, θα πρέπει να συνυπολογιστεί η φορολόγηση στην οποία υπόκεινται και άρα η μείωση του καθαρού κέρδους.

Φορολογία Ομαδικών Συνταξιοδοτικών Προγραμμάτων

Τα ομαδικά συνταξιοδοτικά προγράμματα μπορεί να αναλαμβάνουν πλήρως οι επιχειρήσεις ή να υπάρχει συμμετοχή και των εργαζομένων. Από την πλευρά των επιχειρήσεων τα ιδιωτικά συνταξιοδοτικά προγράμματα αποτελούν έξοδο και εκπίπτουν από το φορολογητέο εισόδημα τους, σύμφωνα με το Ν. 4172/2013. Από την πλευρά των εργαζομένων το ασφάλισμα που καταβάλλεται στη λήξη είτε εφάπαξ είτε με τη μορφή περιοδικής σύνταξης φορολογείται αυτοτελώς.

Συγκεκριμένα: Σε εφάπαξ καταβολή, το συνολικό ασφάλισμα φορολογείται κλιμακωτά με 10% για τις πρώτες 40.000 ευρώ και με 20% για το υπερβάλλον. Σε περιοδικά καταβαλλόμενη παροχή ο συντελεστής που εφαρμόζεται ανέρχεται σε 15%. Ωστόσο οι παραπάνω συντελεστές προσαυξάνονται κατά 50% σε περίπτωση πρόωρης εξαγοράς, δηλαδή πριν από τη λήξη του προγράμματος, από τον εργαζόμενο.

Η παραπάνω προσαύξηση δεν εφαρμόζεται σε περίπτωση που ο εργαζόμενος έχει θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα ή έχει υπερβεί το 60ό έτος της ηλικίας του, καθώς και σε περίπτωση απόλυσής του ή πτώχευσης του εργοδότη. Τέλος, σε περίπτωση θανάτου του εργαζομένου και είσπραξης του ασφαλίσματος από τους κληρονόμους, τότε το ποσό αυτό υπόκειται σε φορολογία κληρονομιάς. Σε κάθε περίπτωση ο φόρος παρακρατείται από τις ασφαλιστικές εταιρείες κατά την πληρωμή του ασφαλίσματος και δεν οφείλεται περαιτέρω φόρος εισοδήματος από τους εργαζόμενους. Όμως, κατά την εκκαθάριση του φόρου οφείλεται η ειδική εισφορά αλληλεγγύης.

Αναμφίβολα τα ιδιωτικά συνταξιοδοτικά προγράμματα είναι το μέλλον και παρέχουν πλήθος από οικονομικά οφέλη και κίνητρα τα οποία θα πρέπει να συνυπολογίζουν οι ιδιώτες και οι επιχειρήσεις. Θα πρέπει όμως να είναι και ιδιαίτερα προσεκτικοί σχετικά με τον τύπο του προγράμματος που θα επιλέξουν, μέσα από τη σωστή ανάλυση και καθοδήγηση από έναν επαγγελματία ασφαλιστικό σύμβουλο.